The geography in the north of the Black Sea has been a geography where Turks have been extensively active in every period of history. Turks migrating from Turkestan to the west they settled in the area between the north of the Caspian Sea and İdil-Ural. These plains to the north of the Black Sea have been the most favorable geography for the Turks. If it is accepted that the Cimmerians were accepted as Turkishness, the Turkish presence in the northern part of the Black Sea was brought to life by BC VII. century. After the Cimmerians, the continuity of the Turks, the most ancient society in history such as Scythian, European Huns, Khazars, Kipchaks, Khanate of the Golden Horde and Crimean Khanates, is observed. Especially after the Huns, we can follow the Turkish presence in the region in a chronological manner without interruption. During the period when the presence of the Russians began to be effective, the Turks did not withdraw from some important positions such as Crimea, even if there were Turkish migrations to other regions. The northern part of the Black Sea, which is also very important for Byzantium, has been the scene of long years of conflict. Although the Pechenegs also conquered the Kipchak Steppes for a while, it was seen that after the 11th century, the Kipchaks were dominated and thus the effectiveness of Byzantium in the region decreased. In addition to all these, Seljuks were also interested in the north of the Black Sea and they organized flights to these regions, especially the Crimea. However, after 1240, the dominance of the state of Genghis Khan was observed to be intense. Especially Khanate of the Golden Horde was the most important protector of the representation of Turkishness in the Crimea and its environs. At the end of the 18th century, the Russians descended to the north of the Black Sea and abolished the Turkish rule that lasted for 1500 years.Karadeniz’in kuzeyindeki coğrafya tarihin her döneminde Türklerin yoğun şekilde varlıklarını sürdürdükleri bir coğrafya olmuştur. Türkistan’dan batıya doğru göç eden Türkler Hazar Denizi’nin kuzeyi ile İdil-Ural arasındaki sahaya yerleşimler göstermişlerdir. Karadeniz’in kuzeyindeki bu düzlükler Türkler için yaşamaya en elverişli coğrafya olmuştur. Kimmerlerin Türk oldukları kabul edildiği varsayıldığında Karadeniz’in kuzeyindeki Türk varlığını M.Ö. 7. yüzyıla kadar götürebilmekteyiz. Kimmerlerden sonra İskit, Avrupa Hunları, Hazarlar, Kıpçaklar, Altınordu, Kırım Hanlıkları gibi tarihin en kadim toplumu olan Türklerin devamlılığı görülmektedir. Özellikle Hunlardan sonra bölgedeki Türk varlığını kronolojik bir şekilde kesintisiz olarak takip edebilmekteyiz. Rusların varlığının etkili olmaya başladığı dönemlerde başka bölgelere Türklerin göçleri mevcut olsa bile Kırım gibi bazı önemli mevkilerden Türkler geri çekilmemişlerdir. Bizans için de son derece önemli olan Karadeniz’in kuzeyi Hazarlar döneminde uzun yıllar süren çekişmelere sahne olmuştur. Peçenekler de bir dönem Kıpçak Bozkırlarını ele geçirmişse de 11. yüzyıldan sonra Kıpçakların hâkimiyetine geçtiği görülmektedir ve böylece Bizans’ın bölgedeki etkinliği azalmıştır. Bütün bunların yanı sıra Karadeniz’in kuzeyi ile Selçuklular da ilgilenmiş ve özellikle Kırım başta olmak üzere bu coğrafyalara seferler düzenlemişlerdir. Ancak 1240 yılından sonra Cengiz Han’ın devletinin hâkimiyetinin yoğun şekilde varlığı görülmektedir. Özellikle Altın Orda Hanlığı, Kırım ve çevresindeki Türklüğün temsilciğinin en önemli koruyucusu olmuştur. 18. yüzyıl sonunda Ruslar, Karadeniz’in kuzeyine inmek suretiyle buralarda 1500 yıl kadar sürmüş olan Türk hâkimiyetini ortadan kaldırmıştır.