Devlet bir ülkede en üst ve en güçlü kurum olarak yürütme aracı olan yönetim sayesinde faaliyetlerini sürdüren canlı bir varlıktır. Ancak devleti soyut bir kavramdan somut bir gerçekliğe taşıyan unsur ise devlet çatısı altında yaşayan insanlardır. Dolayısıyla insan devlet kavramının en temel unsurunu oluşturmaktadır. Devletin yürütme aracı olan yönetim ise insanın varlığında gerçeklik kazanabilmektedir. Bu çalışmamızın temel çıkış noktası “İnsanı yaşat ki devlet yaşasın!” öğüdünden insanın bir araç değil, bir amaç olduğunun vurgusunun yapılmasıdır. Bu kapsamda insan özerk bir varlık olarak nitelendirilmiş ve bir örgütlenme ilkesi olan yerellik ilkesi ile doğrudan bağdaştırılmıştır. Bir kavram olarak özerk insan yönetim anlayışını değiştiren ve insanın var olduğu sürece devletin varlığını sürdürebileceği ve yönetimin 22. yüzyıla güvenle taşınabileceği bir modeli oluşturmaktadır. Bu kapsamda çalışmamızda literatür taraması yöntemi kullanılarak devletin ve yönetimin özerk insan modeline göre değişen ve değişmesi gereken anlayışı sorgulanmaya çalışılmıştır. Aynı zamanda çalışmamızda yönetimin rolünün özerk insan olgusuna göre değişim sürecine girmesi gerekliliği vurgulanmıştır.