Bu çalışma işletmelerin insan kaynaklarıyönetimi uygulamalarının işgörenlerin işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisinive bu ilişkide işgörenlerin çalışmaya tutkunluklarının aracılık rolünüaraştırmayı amaçlamaktadır. Araştırmanın verileri, turizm sektöründe dört vebeş yıldızlı otellerde çalışan 387 işgörenden anket tekniği ile sağlanmıştır.Araştırma hipotezlerinin test edilmesinde yapısal eşitlik modellemesindenyararlanılmıştır. Araştırma sonuçları algılanan insan kaynakları yönetimiuygulamalarının işten ayrılma niyeti ve çalışmaya tutkunluk üzerinde anlamlıetkiye sahip olduğunu göstermiştir. Bunun yanında, çalışmaya tutkunluğunalgılanan insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile işten ayrılma niyetiarasında tam aracılık rolü üstlendiği tespit edilmiştir. Çalışma yerlialanyazında insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile işten ayrılma niyetiilişkisinde çalışmaya tutkunluğun aracılık rolünü ele alması açısından özgünlüktaşımaktadır.This study aims to investigate the impact ofbusinesses' human resource management practices on the employees’ intention toleave and the mediating role of work engagement in this related. The data ofthe survey was provided by questionnaire from 387 employees in four and fivestar hotels in the tourism sector. Structural equation modeling has been usedin testing research hypotheses. The results of the research show that perceivedhuman resource management practices have a significant effect on the intentionto leave and on the work engagement. In addition, it has been found that workengagement assumes a full mediator role between human resource practices andintent to leave. The study has originality in terms of the relationship betweenhuman resource management practices and intention to leave work, and themediating role of the work engagement in domestic literature.