Açıklama:
1970’lerdebaşlayan teknolojik, ekonomik, demografik, kültürel ve politik değişiklikler dünyanınbütün ülkelerinde gerek biçimsel gerek yapısal, köklü dönüşümlere yol açmıştır.Bu değişimler, aile kurumunu da etkilemiştir. Aile yapılanmasında gözlenenbelirgin dönüşümlerden biri, büyük ebeveynliğin çocuk bakım sorumluluğunu daiçeren bir rol olarak konumlanır hale gelmiş olmasıdır. Çağdaş dünyada büyükebeveynliğin çocuk bakım ihtiyacına da cevap veren bir role dönüşmesi, boşanmış,tek ebeveynli ailelerin 1980’lerden itibaren dünya çapında yaygınlaşmasına ekolarak artan kadın istihdamından kaynaklanmaktadır. Bu gelişmelerin yanı sıra ortalama ömrünuzamasıyla, torun bakım sorumluluğunun da dahil olduğu yeni büyük ebeveynlik rolü,uzun soluklu bir hal almaktadır. Ne var ki bakım sürecine aktif katılım kültürel normlar, cinsiyet rolüözellikleri ve erkek ile kadın rollerinin geleneksel görünüşleri doğrultusundabiçimlendiği için büyükanne-babaların bakım faaliyetine katılım dereceleri vebakıma ilişkin üstlendikleri sorumluluklar, farklılaşmaktadır. Ancak büyük ebeveyn-torunilişkisi üzerine yapılan araştırmaların büyük kısmında büyükbabalar çok küçükbir örneklem içinde yer almaktadır. Kendi büyük ebeveynlik deneyimleri büyükebeveynlik literatüründe sınırlı yer bulabilen büyükbabalara ilişkin veriler,yoğunluklu olarak büyükannelere ait bulgular olarak rapor edilmektedir. Bubakımdan bu makalede, ailenin yapılanmasındadeğişikliklere yol açan eğilimlerin sonucunda ortaya çıkan torun bakımihtiyacına büyükannelerin yanı sıra büyükbabaların ne denli katılımgösterdiklerinin ve bu süreçte hangi rolleri üstlendiklerinin incelenmesiamaçlanmaktadır. Büyük ebeveynlerle gerçekleştirilen görüşmeler neticesinde torunların fiziksel bakım ihtiyaçlarınınbüyükannelerince karşılandığı, büyükbabaların da torunlarının araçsalihtiyaçlarına cevap verme konusunda daha fazla sorumluluk aldıklarıanlaşılmıştır.