The process of democratization in the Ottoman Empire, which started too late in comparison with Europe, hasnot been able to find a way to democratize itself as much as the social field and the concept of democracy hasnot meant much for the people. Democratization for the Ottoman state was conceived as a means of keepingminorities in the state and preventing the dissolution, and often external pressures were used as a means ofsolving the ending internal problems. While the formation of an intellectual class in the Tanzimat Period werethe efforts to create public opinion through the press have been promising, Tanzime and Reform Edicts tookplace as a result of the efforts of the palace bureaucracy, not the popular movements. People often do not evenrealize the rights given to them legally. The weak success of democratic thought is the introduction of a twostageelectoral system with the Basic Law. However, a thirty-year follow-up of despotism immediatelyafterwards shows that the constitutional government has not been adopted by the people. The most importantresult of the one hundred year-period which has been examined is the revision of Constitution in 1908 and theamendment in 1909. The people who carried out the National Struggle and founded the Republic grew up in thisprocessDemokratikleşme sürecine Avrupa’yagöre çok geç başlayan Osmanlı Devletinde demokratikleşme çabaları toplumsalalanda yeteri kadar karşılığını bulamamış ve demokrasi kavramı halk için fazlabir anlam ifade etmemiştir. Osmanlı devleti için demokratikleşme azınlıklarıdevlet bünyesinde tutabilmek, dağılmayı engellemek için bir çare olarakdüşünülmüş ve genelde dış baskılar sonucu iç sorunların çözümü için bir araçolarak kullanılmıştır. Tanzimat Döneminde aydın bir sınıfın oluşması basın yoluile kamuoyu yaratma çabaları umut verici olsa da Tanzime ve Islahat Fermanlarıhalk hareketlerinin değil saray bürokrasisinin çabaları sonucundagerçekleşmiştir. Halk hukuksal olarak kendisine verilen hakların çoğu zamanfarkına bile varmamıştır. Demokratik düşüncenin zayıf başarısı   Kanun-i Esasi ile iki aşamalı da olsa birseçim sisteminin getirilmesidir. Fakat hemen ardından otuz yıl sürecek biristibdat yaşanması meşruti yönetimin halk tarafından benimsenmediğini gösterir.İncelenen yüz yıllık sürecin en önemli sonucu 1908’de Anayasanın tekrar ilanedilmesi ve 1909 değişiklikleridir. Milli Mücadeleyi gerçekleştiren veCumhuriyeti kuran kadro bu süreçte yetişmiştir.